Waarom zou ik zwijgen tijdens mijn verhoor bij de politie?
Omdat alles wat u vertelt gedurende zo’n verhoor kan worden verdraaid en mogelijk op een andere manier wordt geïnterpreteerd door de autoriteiten dan u heeft bedoeld. Bovendien wordt een verklaring die u aflegt op een ‘zakelijke wijze’ weergegeven door de verhorende ambtenaar. Het zijn dus niet letterlijk uw eigen woorden. Dan zou het proces-verbaal van verhoor een ‘verbatim’ zijn, en dat is het vaak niet.
Alleen in de “wat grotere” stafzaken worden deze verhoren opgenomen en is het later te verifiëren, maar niet in elke zaak kan dit. Als uw handtekening er ook nog eens onder staat, dan heeft u een probleem later bij de rechter, als u op uw verklaring terug komt of wilt nuanceren.
U weet op het moment van verhoor misschien nog niet wat en hoe getuigen/aangevers hebben verklaard over uw rol in het hele feitencomplex waarvan men denkt dat u er iets mee te maken heeft.
Die verdenking komt niet uit de lucht vallen maar komt ergens vandaan. Het is zaak eerst te overleggen met een advocaat of het handig is te gaan praten met justitie. Alles wat u zegt, kan immers tegen u worden gebruikt en dat is – dunkt me- het laatste wat u wilt… opgehangen worden aan je eigen verklaringen, omdat deze onderling niet stroken of niet matcht met ander bewijsmateriaal, zoals technische sporen als vingerafdrukken of DNA.
Vaak beschikt een advocaat ook nog niet over veel informatie. De politie houdt de kaarten tegen de borst. Beroept u zich dan ook tot in ieder geval uw overleg met een raadsman op uw zwijgrecht en doe nergens ‘afstand van’ of geen nergens ‘toestemming voor’, zoals het doorzoeken van uw woning.
Welkom bij mijn blog.
Elke week ga ik hier proberen een stukje te schrijven over wat ik heb meegemaakt tijdens mijn beroepsuitoefening. Opvallende gebeurtenissen tijdens mijn werk zal ik hier vermelden, van grote tot kleine kwesties en ergenissen. Uiteraard zal ik rekening houden met de privacy van mijn clienten.
Inmiddels ben ik alweer 10 jaar verder met mijn eigen advocatenkantoor. Het bevalt mij nog altijd prima. Op deze foto sta ik (rechts) met mijn broer afgebeeld.
In 2006 begon ik aan mijn avontuur in Den Haag samen met een voormalig kantoorgenoot, die een paar maanden eerder was vertrokken uit Amsterdam bij onze voormalig werkgever “Moszkowicz & Moszkowicz & Moszkowicz & Moszkowicz Advocaten”.
Het werd tijd. Het was gedurende bijna 5 jaar een mooie tijd bij Bram Moszkowicz geweest in het prachtige pand in de Gouden Bocht met mooie strafzaken en bijzondere cliënten.
In retrospectief blijkt het nu helemaal een goede stap geweest, want van de 4 naamgevers, is momenteel er slechts nog 1 praktiserend advocaat. Vroeg of laat was ik dan toch uiteindelijk mijn eigen kantoor begonnen.
De komende dagen ben ik bezig met het maken van foto’s voor mijn site en blog. Verder verdient mijn eerder in 2013 in de App Store uitgebrachte APP (de “DetentieApp”) een grondige update.
Het wordt de hoogste tijd om de verschillende foto’s te updaten van gevangenissen, jeugdinrichtingen en huizen van bewaring alsmede de bijbehorende informatie, zoals bijvoorbeeld de bankrekeningnummers van de Penitentiaire Inrichtingen. Als ik het goed begrepen heb, is de Staat onlangs overgestapt naar een andere bank. Deze nummers zijn compleet veranderd. Tenslotte zullen sommige P.I.’s inmiddels gesloten zijn.
Genoeg te doen dus met dit lekkere nazomerweertje deze week.